Hyperthyreoïdie: symptomen, oorzaken, behandeling [Doktersadvies].

Barsten van de energie, een snellere stofwisseling of onverwacht gewichtsverlies - de meeste mensen zouden zeggen dat dit alleen al voordelen zijn. De oorzaak kan echter gevaarlijk zijn.

Alleen al in Polen lijdt ongeveer 2% van de volwassenen eraan. In het begin kun je sommige symptomen missen omdat je dingen ervaart die je normaal positief associeert. Pas bij ernstigere symptomen ga je hulp zoeken.

Gelukkig kan hyperthyreoïdie worden genezen. Daarom stellen we samen met Dr. Witold Tomaszewski, MD, en Julia Skrajda, klinisch voedingsdeskundige, voor op welke symptomen je moet letten, hoe je hyperthyreoïdie moet behandelen en wat je moet doen om er normaal mee te kunnen leven.

Wat onderzoek zegt over alcohol en hyperthyreoïdie

Merk je de in het artikel beschreven symptomen bij jezelf? Laat schildkliertesten uitvoeren en raadpleeg een endocrinoloog. Een vroege diagnose betekent een grotere kans op een succesvolle behandeling!

Zie ook:

• Schildklier - functies, tests, ziekten en behandeling
• Psoriasis - hoe het te herkennen
• Schildkliertesten
• Cortisoltest
• Leveronderzoek
• Bloedonderzoek

Waar is de schildklier verantwoordelijk voor in ons lichaam?

De schildklier is een vlindervormige klier die zich aan de basis van de hals bevindt. Het is een belangrijk onderdeel van het endocriene systeem. Ondanks zijn kleine formaat controleert en beïnvloedt hij veel processen die in ons lichaam plaatsvinden. Dit gebeurt door de productie en afgifte van de schildklierhormonen T3 (triiodothyronine) en T4 (thyroxine).

De schildklierfunctie, of thyroïdfunctie, wordt geregeld door thyrotroop hormoon (TSH) dat door de hypofyse wordt geproduceerd.

De schildklier beïnvloedt veel belangrijke functies in je lichaam, waaronder:

• metabolisme en energiegebruik,
• ademhaling,
• spijsvertering,
• thermogenese (het genereren van warmte in het lichaam),
• ontwikkeling van de hersenen en mentale activiteit,
• gezondheid van huid en botten,
• vruchtbaarheid.

Wat is hyperthyreoïdie?

We spreken van hyperthyreoïdie wanneer de klier meer schildklierhormonen produceert dan het lichaam eigenlijk nodig heeft.

Een teveel aan T3 en T4 zorgt ervoor dat de hypofyse, die de schildklier regelt, geleidelijk in een soort slaaptoestand komt. Als gevolg daarvan vermindert het de afgifte van thyrotroop hormoon (TSH), dat de schildklier stimuleert om T3 en T4 te produceren, of stopt er helemaal mee.

Er is dus sprake van hyperthyreoïdie (hyperschildklier) wanneer de TSH-spiegels laag zijn en de schildklierhormoonwaarden (FT3 en FT4) boven de aanvaarde normen liggen.

De term "hyperthyreoïdie" beschrijft een ziektesyndroom dat geassocieerd wordt met een overmatige productie van schildklierhormonen. Helaas bestaat de misvatting dat hyperthyreoïdie en thyrotoxicose synoniem zijn. Thyrotoxicose is een aandoening waarbij weefsels overmatig worden blootgesteld aan schildklierhormonen. Ja, hyperthyreoïdie kan leiden tot thyrotoxicose, maar het zijn afzonderlijke klinische entiteiten.

Zie ook:

• Hypothyreoïdie
• Ziekte van Hashimoto

Hypothyreoïdie - testresultaten en TSH-normen

Een enkel resultaat van basis schildkliertesten zal geen enkele aandoening diagnosticeren, maar vraagt om verdere testen om schildklieraandoeningen te beoordelen.

Testresultaten die suggereren dat er sprake is van hyperthyreoïdie bestaan naast elkaar:

• lage TSH niveaus,
• te hoge FT3- en/of FT4-niveaus.

Geaccepteerde normen voor TSH en schildklierhormonen zijn respectievelijk:

• TSH: 0,45-4,5 µU/ml
• FT3: 4,0-7,8 pmol/l
• FT4: 10-25 pmol/l

Onthoud dat schildklierhormoonconcentraties afhankelijk zijn van levensstijl en leeftijd. Schommelingen kunnen worden veroorzaakt door voeding, menstruatie, zwangerschap of medicatie. De grenzen van normaal voor TSH "stijgen" met de leeftijd. Een concentratie van 3,7 µU/ml kan net zo optimaal zijn voor een 34-jarige zakenvrouw als 6,9 µU/ml voor een 75-jarige gepensioneerde.

Primaire en secundaire hyperthyreoïdie

Hyperthyreoïdie kan voorkomen in primaire of secundaire vorm.

Primaire hyperthyreoïdie wordt geassocieerd met een disfunctie van de klier zelf, die te veel hormoon produceert met een gelijktijdig verlaagd TSH-niveau.

Secundaire hyperthyreoïdie wordt veroorzaakt door een onjuiste afscheiding van TSH, wat leidt tot een verhoogde productie van FT3 en FT4.

Kortom: primaire hyperthyreoïdie verwijst naar aandoeningen van de schildklier zelf, terwijl secundaire hyperthyreoïdie verwijst naar problemen met de hypofyse, die verantwoordelijk is voor de productie van TSH.

Subklinische hyperthyreoïdie

Net als hypothyreoïdie heeft hyperthyreoïdie ook een sluimerende, subklinische vorm. Deze wordt gevonden wanneer de TSH-spiegels laag zijn en de FT3 en FT4 normaal zijn. Het komt bij ongeveer 2% van de mensen voor, hoewel het percentage hoger kan zijn in gebieden met een tekort aan jodium, zoals in de dagelijkse voeding.

Farmacologische hyperthyreoïdie

Hypothyreoïdie kan worden veroorzaakt door het gebruik van bepaalde geneesmiddelen. Een door medicijnen veroorzaakte hyperthyreoïdie geeft verschillende symptomen, afhankelijk van welk medicijn werd ingenomen. De geneesmiddelen die het vaakst tijdelijke hyperthyreoïdie veroorzaken zijn:

• amiodaron,
• jodiumhoudende contrastmiddelen,
• lithium en zijn derivaten,
• interferon-alfa,
• bepaalde medicijnen tegen kanker.

Hyperthyreoïdie en de ziekte van Graves

De ziekte van Graves-Basedow is een auto-immuunziekte die een van de meest voorkomende oorzaken en het begin van hyperthyreoïdie is. Het immuunsysteem en antilichamen vallen de schildklier aan, wat leidt tot een overproductie van hormonen.

De ziekte van Graves-Basedow komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Uit een onderzoek uit 2011i blijkt dat wie de ziekte ontwikkelt voornamelijk wordt beïnvloed door genetica, hoewel omgevingsfactoren en.

Wat zijn de symptomen van hyperthyreoïdie?

Hyperthyreoïdie veroorzaakt zowel fysieke, psychologische als neurologische symptomen. Deze omvatten meestal :

• Huid: vochtige, gloeiende, rode en verdikte huid (vooral op de voeten en onderbenen), urticaria;
• Haar en nagels: broze nagels, dun, broos en vallend haar;
• Cardiovasculair systeem: verhoogde bloeddruk, hartkloppingen;
• Zenuwstelsel: rusteloosheid, prikkelbaarheid en nervositeit, stemmingswisselingen, slaapproblemen (slapeloosheid, moeilijk inslapen);
• Botten en spieren: beven van ledematen, spierzwakte, osteoporose, pijn in ledematen (vooral bij kinderen).

Andere symptomen die kenmerkend zijn voor hyperthyreoïdie zijn:

• vergroting van de schildklier en groeiend struma (geldt voor ziekte van Graves-Basedow),
• veranderingen aan de ogen - exophthalmos, ooglidretractie, dubbelzien, zwelling, roodheid van de oogleden of conjunctivae (dit geldt voor de ziekte van Graves-Basedow),
• verstoringen in de menstruatiecyclus (minder frequente en schaarse menstruaties),
• afname (of toename) van het libido,
• erectiestoornissen,
• overmatig zweten,
• toegenomen eetlust,
• plotseling gewichtsverlies,
• vermoeidheid en moeheid,
• diarree en stoelgang.

Hypothyreoïdie en uiterlijk

Hyperthyreoïdie kan veranderingen in het uiterlijk veroorzaken, die vooral in het gezicht te zien zijn. Typische symptomen zijn exophthalmos van de ogen, vertraagd knipperen en een blozende, vochtige teint. Symptomen die het hele lichaam treffen zijn onder andere plotseling gewichtsverlies, meer zweten en verzwakt haar en nagels.

Hyperthyreoïdie - huidsymptomen

Bij hyperthyreoïdie glanst de huid van het gezicht overmatig en ziet er vettig uit. In de nek en op de rest van het lichaam kunnen rode vlekken verschijnen, die gemakkelijk voor een allergische reactie kunnen worden aangezien. De huid is gevoelig voor irritatie en kleine infecties, en acneproblemen in verband met microbiële ophoping komen ook voor.

Bij hyperthyreoïdie kunnen sommige mensen dunner en vet haar hebben. Na verloop van tijd kan haaruitval ook een probleem worden en vrouwen kunnen last krijgen van kromme, broze en gerimpelde nagels.

Hyperthyreoïdie - psychologische en neurologische symptomen

Typische psychiatrische symptomen bij hyperthyreoïdie zijn voornamelijk:

• angst,
• impulsiviteit,
• emotionele wisselvalligheid,
• slaapproblemen,
• problemen met geheugen en concentratie,
• periodes van verhoogde en depressieve stemming.

Mentale symptomen kunnen voorkomen bij tot wel 40% van de hyperthyroïden.

Vooral stemmingswisselingen, slapeloosheid en aandachtsverlies zijn kenmerkende symptomen. Het kan gebeuren dat iemand met hyperthyreoïdie de ene dag niet uit bed komt, niet nadenkt of slaapt, en de volgende dag een vlaag van gedachten heeft, zeer gestimuleerd is en vol energie zit.

Wat zijn de belangrijkste oorzaken van hyperthyreoïdie?

Er is niet slechts één factor die hyperthyreoïdie veroorzaakt. De meest voorkomende zijnvoornamelijk:

• ziekte van Graves-Basedow,
• schildklierknobbels (zowel goedaardig als toxisch of kwaadaardig),
• thyroïditis (bv. subacute thyroïditis of postpartum thyroïditis),
• aandoeningen van de hypofyse of hypothalamus,
• het consumeren van te veel jodium (zowel in je voeding als in de geneesmiddelen of supplementen die je neemt).

Wie loopt het grootste risico op hyperthyreoïdie?

De factoren met een verhoogd risico op het ontwikkelen van hyperthyreoïdie zijnvoornamelijk:

• geslacht - vrouwen krijgen de ziekte vaker dan mannen,
• leeftijd - mensen ouder dan 60 hebben meer kans om ziek te worden,
• familiegeschiedenis van schildklieraandoeningen,
• gezondheidsproblemen zoals bloedarmoede door vitamine B12-tekort, diabetes mellitus (type 1 en 2) of primaire bijnierinsufficiëntie en de ziekte van Addison,
• gebruik van jodiumhoudende medicatie,
• zwangerschap in de afgelopen 6 maanden,
• roken.

Hoe hyperthyreoïdie diagnosticeren - tests

Als je hyperthyreoïdie wilt bevestigen of uitsluiten, doe dan een hormonale schildkliertest.

Controleer de TSH-concentratie in je bloed om de functie van de klier te beoordelen, evenals de concentratie van de schildklierhormonen FT3 en FT4.

Dit is echter niet alles.

Om de beste therapie te kiezen, moeten de oorzaken van hyperthyreoïdie worden vastgesteld. Tests zoals:

• echografie van de schildklier,
• serum anti-thyroïd antilichamen, vooral anti-TSHR, waarvan de verhoogde niveaus wijzen op de ziekte van Graves,
• Schildklierbiopsie - uitgevoerd in het geval van knobbeltjes,
• schildklierscintigrafie - gebruikt als aanvulling op morfologische tests.

Hoe wordt hyperthyreoïdie behandeld?

Behandeling van hyperthyreoïdie gebeurt meestal op drie manieren. Dit zijn: medicatie, bestraling en chirurgie. De vorm van therapie hangt voornamelijk af van de vastgestelde oorzaak van hyperthyreoïdie.

Behandeling met medicijnen

Antithyreoïdiemedicijnen, of zogenaamde thyreostatica, zijn vooral bedoeld om de aanmaak van schildklierhormonen te remmen. De meest gebruikte middelen zijn thionamiden, met name thiamazol (methimazol) en propylthiouracil. De eerste effecten zijn ongeveer na 2-4 weken gebruik zichtbaar.

Je arts zal individueel de dosis voor jou bepalen op basis van je klinische beoordeling en de resultaten van schildkliertests. Deze kan variëren afhankelijk van je gezondheidstoestand, symptomen en voortgang van de behandeling.

Helaas kunnen er een aantal bijwerkingen optreden als gevolg van thyreostatica, zoals neutropenie (een tekort aan granulocyten, of neutrofielen, in het bloed), jeuk op de huid, huiduitslag, gewrichtspijn of haaruitval. Zodra je bijwerkingen waarneemt, meld dit dan meteen aan je behandelend arts.

Behandeling met radioactief jodium

Behandeling met radioactief jodium is gebruikelijk en effectief. Hierbij wordt een geschikte dosis radioactief jodium oraal toegediend - meestal in de vorm van een tablet, capsule of vloeistof. Het jodium komt geleidelijk vrij en vernietigt effectief de cellen die verantwoordelijk zijn voor de hormoonproductie zonder andere weefsels te beschadigen.

Bij hogere doses kunnen bijwerkingen optreden, zoals nekpijn, braken, droge mond of veranderingen in de smaakwaarneming.

Een dergelijke behandeling mag niet worden gebruikt bij zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven (risico op beschadiging van de schildklier van de baby). Na de behandeling moet gedurende ongeveer zes maanden worden afgezien van zwangerschapsplanning.

Chirurgische behandeling

Chirurgisch ingrijpen is noodzakelijk als schildklierkanker wordt vermoed en vastgesteld. De schildklier wordt ook geheel of gedeeltelijk verwijderd als het struma de luchtpijp gevaarlijk samendrukt, de patiënt niet in staat is om schildklierremmende medicatie te nemen of als geen enkel geneesmiddel zichtbare verbetering brengt.

Als de schildklier wordt geëxcideerd, komt men in een staat van hypothyreoïdie, zodat het nodig zal zijn om levenslang thyroxine-medicatie te nemen, evenals voortdurende medische zorg.

Wat zijn de gevolgen van onbehandelde hyperthyreoïdie?

Als je hyperthyreoïdie niet behandelt, riskeer je gevaarlijke complicaties. Tot de ernstigste behoren

• schildklierdoorbraak - een levensbedreigende combinatie en verergering van de symptomen van hyperthyreoïdie, met name hoge bloeddruk, versnelde hartslag of koorts,
• atriumfibrillatie,
• aritmie,
• beroerte,
• ernstigere schildklierkanker,
• osteoporose - suppletie tijdens en na de behandeling met vitamine D en calcium kan de gezondheid van je botten ondersteunen,
• vruchtbaarheidsproblemen,
• problemen tijdens de zwangerschap (risico op miskraam en vroeggeboorte),
• exophthalmos - afhankelijk van de ernst zijn de symptomen onder andere lichtgevoeligheid, verhoogde oogdruk en pijn, zwelling van de oogleden.

Als je verontrustende symptomen bij jezelf opmerkt en schildklierproblemen vermoedt, ga dan onmiddellijk naar je huisarts en laat de juiste tests uitvoeren. Met een snelle en nauwkeurige diagnose kun je een effectieve therapie plannen - hoe eerder je daarmee begint, hoe beter.

Zie ook:

• NAC voor vruchtbaarheid, lever en detox

Dieet en hyperthyreoïdie - wat eten, wat vermijden?

Bij de behandeling van hyperthyreoïdie is de stofwisseling hyperactief en uiterst moeilijk farmacologisch te onderdrukken. Mensen met hyperthyreoïdie vinden het meestal moeilijk om aan te komen of te stoppen met afvallen.

De basisprincipes van het dieet zijn vergelijkbaar met die voor hypothyreoïdie, maar door de vaak optredende 'versnelde stofwisseling' wordt aanbevolen om overeenkomstig meer calorieën te consumeren.

Het is raadzaam om producten met een laag jodiumgehalte in het dagelijkse menu op te nemen, wat verder zal helpen om de schildklierhormonen te verlagen. Dit kunnen zijn:

• thee of koffie (zonder melk of dranken op basis van soja),
• eiwit,
• vers fruit (kan in de winter worden ingevroren of gevriesdroogd),
• noten,
• pindakaas,
• volkoren brood,
• popcorn (zonder jodiumhoudend zout en boter),
• havermout,
• aardappelen,
• honing,
• ahornsiroop.

Pas ook op met de aanwezigheid van kruisbloemige groenten of koolsoorten. Er zijn studies die aantonen dat overmatige consumptie ervan hypothyreoïdie kan veroorzaken. In het geval van hyperthyreoïdie kunnen ze een zegen voor je zijn. Verwelkom spruitjes, bloemkool, boerenkool of broccoli op je tafel.

Zorg ervoor dat je voedsel eet dat rijk is aan

• ijzer (lage niveaus zijn gekoppeld aan hyperthyreoïdie) - bonen, groene bladgroenten, linzen, gevogelte, rood vlees, noten;
• zink (ondersteunt het immuunsysteem en helpt voedsel te gebruiken voor energie) - rundvlees, paranoten, cashewnoten, cacao, paddenstoelen, lamsvlees, pompoenpitten, kikkererwten;
• selenium (helpt het evenwicht van schildklierhormonen te behouden en heeft een beschermend effect op de schildklier) - paranoten, chiazaad, couscous, gevogelte, zonnebloempitten, rund- en lamsvlees, rijst.

Vermijd vooral voedingsmiddelen die rijk zijn aan jodium in je dieet. Je vindt het vooral in producten zoals:

• vis,
• zeevruchten (bijv. garnalen, krabben en kreeft),
• zeewier,
• zuivelproducten en melk,
• kaas,
• bepaalde voedingskleurstoffen,
• producten met gluten (sommige kunnen schildklierontsteking veroorzaken),
• producten op basis van soja (tofu, sojadranken, sojasaus),
• producten rijk aan cafeïne (kan de symptomen van hyperthyreoïdie verergerenen leiden tot verhoogde angst, prikkelbaarheid of verhoogde hartslag),
• gejodeerd zout.

De aanbevolen dagelijkse dosis voor volwassenen is 0,15 mg - precies de hoeveelheid in een halve theelepel gejodeerd zout.

Hyperthyreoïdie en alcohol

Enige tijd geleden werd bevestigd dat alcohol, mits goed gedoseerd, een beschermend effect kan hebben bij het voorkomen van bepaalde hart- en vaatziekten of auto-immuunziekten. Deze laatste omvatten de ziekte van Graves-Basedow.

Een onderzoek dat tussen 1997 en 2000 in Denemarken werd uitgevoerd en waarvan de resultaten in 2013 werden gepubliceerdi, suggereert dat zelfs een kleine hoeveelheid alcohol een beschermend effect kan hebben en het risico op openlijke hyperactiviteit kan verminderen. Deze studie toonde nog een ander belangrijk punt aan - de ziekte van Graves-Basedow is meer afhankelijk van omgevingsfactoren dan eerder werd gedacht.

Bovendien toonde een andere studie aan dat matig alcoholgebruik het risico op schildklierkanker vermindert.

Vergeet niet dat alcohol nog steeds de op twee na grootste risicofactor is voor ziekten en aandoeningen die de hypothalamus-hypofyse-schildklieras aantasten. Het onoordeelkundig gebruik ervan kan leiden tot gevaarlijke complicaties, dus we raden het gebruik ervan niet aan als middel om schildklieraandoeningen te voorkomen.

Suppletie

Naast de stoffen die de moeite waard zijn om in je dagelijkse voeding op te nemen, kunnen de volgende nuttig zijn:

• L-carnitine - een aminozuur dat van nature in ons lichaam voorkomt, heeft een positief effect op symptomen van hyperthyreoïdie en helpt bij het behoud van een normale botdichtheid;
• Glucomannaan - onderzoek suggereert dat het kan helpen de schildklierhormonen te verlagen;
• Vitamine B12 - mensen met hyperthyreoïdie hebben vaak een tekort aan deze vitamine. Suppletie kan helpen om van symptomen zoals duizeligheid, spierzwakte en smaakstoornissen af te komen.

Hyperthyreoïdie bij vrouwen

Alle schildklieraandoeningen en -ziekten worden gezien als een typisch vrouwelijke aandoening. Alleen hyperthyreoïdie treft vrouwen 5-10 keer vaker dan manneni. In Polen zijn vrouwen van 20-40 jaari de meest voorkomende lijders.

Hyperthyreoïdie en menstruatie

Een te hoog aantal schildklierhormonen veroorzaakt een toename van SHBGi, een geslachtshormoonbindend eiwit dat de eisprong stopt. Dit leidt tot een toestand waarbij de menstruatie zeer onregelmatig is, of als ze optreedt, niet erg hevig is.

Om precies dezelfde reden hebben veel vrouwen problemen om zwanger te worden.

Hypothyreoïdie en zwangerschap

Hypothyreoïdie kan ook voorkomen tijdens de zwangerschap. Meestal komt de aanstaande moeder erachter dat ze aan de ziekte van Graves-Basedow lijdt.

Wat kunnen de gevolgen zijn voor de baby?

Afgezien van het feit dat hyperthyreoïdie problemen kan veroorzaken bij de conceptie, heeft het ook invloed op de optimale ontwikkeling van de baby. Als je van deze diagnose op de hoogte bent, moet je nog beter voor jezelf zorgen, want de symptomen kunnen verergeren in het tweede en derde trimester.

Onbehandelde hyperthyreoïdie tijdens de zwangerschap kan leiden totdoi:

• miskraam,
• vroeggeboorte,
• laag geboortegewicht van de baby,
• pre-eclampsie,
• schildklierstorm,
• congestief hartfalen.

In zeldzame gevallen beïnvloedt maternale hyperthyreoïdie ook de schildklierfunctie van de baby.

Hyperthyreoïdie en borstvoeding

In de loop der jaren werd borstvoeding sterk afgeraden voor vrouwen die schildklierremmers gebruikten. Zowel methimazol als propylthiouracil kunnen in moedermelk worden aangetoond, maar niet in zulke hoeveelheden dat ze een risico vormen voor de schildklierfunctie van de baby.

Dit wordt ook bevestigd door een onderzoek uit Japan, waaruit bleek dat slechts 10% van de kinderen die gevoed werden door vrouwen die een behandeling met anorganisch jodium kregen, een milde, subklinische hypothyreoïdie vertoonden. De TSH-niveaus normaliseerden echter na verloop van tijd of na beëindiging van de blootstelling aan jodium.

Hyperthyreoïdie bij kinderen

Bij pasgeboren baby's kan hyperthyreoïdie leiden tot i:

• versnelde hartslag en hartfalen,
• problemen met gewichtstoename,
• prikkelbaarheid.

In sommige gevallen kan een vergrote schildklier de luchtpijp samendrukken en ademhalingsmoeilijkheden veroorzaken.

Bij oudere kinderen en adolescenten zijn de symptomen van hyperthyreoïdie vergelijkbaar met die bij volwassenen.

Hyperthyreoïdie bij mannen

Van de bekende symptomen kunnen de volgende het meest voorkomen bij mannen:

• snelle vermoeidheid,
• toegenomen zweten,
• veranderingen in eetlust,
• concentratieproblemen,
• snellere en onregelmatige hartslag,
• spier- en botzwakte.

Een vergrote schildklier kan een ongemakkelijke zwelling veroorzaken in het gebied rond de adamsappel.

Stel een test niet uit - hyperactiviteit kan overwonnen worden! Natalia's verhaal

Hypothyreoïdie kan veranderen in hyperthyreoïdie en Hashimoto kan veranderen in Graves-Basedow. Dit is precies wat er gebeurde met Natalia Grajcar, oprichtster van Natu.Care.

"Ik dacht dat na 11 jaar samenleven met Hashimoto en hypothyreoïdie niets me meer zou verrassen. En toch. Ik begon de tegenovergestelde symptomen van hypothyreoïdie te zien. Ik werd prikkelbaar, afgeleid en huilerig. Slapeloosheid en een constant gevoel van warmte doken op en het beklimmen van de tweede verdieping van een flatgebouw ging niet zonder haperingen en ademnood. De cardioloog stelde tachycardie vast en ik hoorde voor het eerst over de ziekte van Graves-Basedow," herinnert Natalia zich.

Een snelle en effectieve diagnose is altijd cruciaal, hoewel het verloop van de ziekte individueel kan zijn.

"In mijn geval gingen de symptomen van hyperactiviteit in een razend tempo vooruit. Ik begon met een behandeling met medicijnen, introduceerde een gezond dieet en supplementen. Ik begon ook te mediteren en yoga te beoefenen om mezelf rustiger en kalmer te maken. Ik vermeed alcohol en koffie. Helaas had de behandeling een aantal maanden niet het gewenste effect. Ik stond tegen een muur toen ik voor de keuze werd gesteld - ofwel radioactieve jodiumtherapie ofwel een operatie om mijn schildklier volledig te verwijderen."

"Een van de belangrijkste en moeilijkste dingen die ik heb gedaan, was om alle stressoren in mijn leven kwijt te raken - werk, giftige relaties. Ik weet dat niet iedereen het zich kan veroorloven om dit meteen te doen - maar het vergt radicale stappen. Vandaag kan ik zeggen dat ik in remissie ben, ik heb mijn gemoedsrust en dagelijks comfort terug. Ik kan weer van het leven genieten."

Natalia's verhaal laat zien hoe belangrijk regelmatige preventieve onderzoeken zijn! Lees er meer over in onze artikelen:

• Schildkliertesten - symptomen, voorbereiding, normen
• Bloedonderzoek: hoe bereid je je voor, wanneer en waar voer je ze uit, hoe interpreteer je de resultaten?
• Hoe zorg je voor je gezondheid?

Samenvatting