Nadczynność tarczycy: objawy, przyczyny, leczenie [Porady Lekarza]

Rozpierająca energia, szybsza przemiana materii czy niespodziewana utrata wagi – większość ludzi powiedziałaby, że to same korzyści. Jednak ich przyczyna może być niebezpieczna.

Tylko w Polsce cierpi na nią około 2% dorosłych. Niektóre objawy możesz początkowo przegapić, bo będziesz doświadczać rzeczy, które normalnie kojarzą się pozytywnie. Dopiero przy poważniejszych symptomach zwrócisz się po pomoc.

Na szczęście nadczynność można wyleczyć. Dlatego wspólnie z dr n. med. Witoldem Tomaszewskim i Julią Skrajdą, dietetyczką kliniczną, podpowiadamy, na jakie objawy zwrócić uwagę, jak leczyć nadczynność tarczycy i co zrobić, żeby móc z nią normalnie żyć.

Dostrzegasz u siebie opisane w artykule objawy? Wykonaj badania tarczycy i skonsultuj się z endokrynologiem. Wczesna diagnoza to większe szanse na skuteczne leczenie!

Zobacz też:

• Tarczyca – funkcje, badania, choroby i leczenie
• Badania tarczycy
• Badanie kortyzolu
• Próby wątrobowe
• Badania krwi

Za co odpowiada tarczyca w naszym w organizmie?

Tarczyca to gruczoł w kształcie motyla, który umiejscowiony jest u podstawy szyi. Jest on ważną częścią układu hormonalnego. Pomimo swych niewielkich rozmiarów kontroluje i wpływa na wiele procesów, które zachodzą w naszym organizmie. Dzieje się to poprzez produkcję i uwalnianie hormonów tarczycy – T3 (trójjodotyroniny) oraz T4 (tyroksyny).

Funkcjonowanie tarczycy, czyli jej czynność, reguluje produkowany przez przysadkę mózgową hormon tyreotropowy (TSH).

Tarczyca wpływa na wiele kluczowych dla Twojego organizmu funkcji, w tym:

• metabolizm i wykorzystanie energii,
• oddychanie,
• trawienie,
• termogeneza (wytworzenie ciepła w ciele),
• rozwój mózgu i aktywność umysłowa,
• kondycja skóry i kości,
• płodność.

Co to jest nadczynność tarczycy?

O nadczynności tarczycy mówimy, kiedy gruczoł produkuje więcej hormonów tarczycy niż organizm rzeczywiście potrzebuje.

Zbyt duże stężenie T3 i T4 sprawia, że przysadka mózgowa, która reguluje pracę tarczycy, stopniowo przechodzi w swoisty stan uśpienia. W wyniku tego zmniejsza lub całkowicie zaprzestaje uwalniania hormonu tyreotropowego (TSH), który pobudza tarczycę do produkcji T3 i T4.

Zatem z nadczynnością tarczycy (hipertyreoza) mamy do czynienia, gdy stężenie TSH jest niskie, a wyniki wskazań hormonów tarczycy (FT3 i FT4) przekraczają przyjęte normy.

Termin „nadczynność tarczycy” określa zespół chorobowy związany z nadmierną produkcją hormonów tarczycy. Niestety, panuje błędne przekonanie, że nadczynność tarczycy i tyreotoksykoza są synonimami. Tyreotoksykoza to stan, w którym tkanki są nadmiernie narażone na działanie hormonów tarczycy. Tak, nadczynność może prowadzić do tyreotoksykozy, ale są to osobne jednostki kliniczne.

Zobacz też:

• Niedoczynność tarczycy
• Choroba Hashimoto

Nadczynność tarczycy – wyniki badań i normy TSH

Pojedynczy wynik podstawowych badań tarczycowych nie pozwoli zdiagnozować żadnego schorzenia, ale skłania do wykonania kolejnych testów, dzięki którym można będzie ocenić zaburzenia pracy tarczycy.

Wyniki badań sugerujące nadczynność tarczycy to współistniejące:

• niskie stężenie TSH,
• zbyt wysokie stężenie FT3 i/lub FT4.

Przyjęte normy TSH i hormonów tarczycy to odpowiednio:

• TSH: 0,45–4,5 µU/ml
• FT3: 4,0–7,8 pmol/l
• FT4: 10–25 pmol/l

Pamiętaj, że stężenie hormonów tarczycy zależne jest od stylu życia i wieku. Wahania mogą być spowodowane dietą, miesiączką, ciążą czy przyjmowanymi lekami. Granice norm dla TSH „rosną” wraz z wiekiem. Stężenie wynoszące 3,7 µU/ml może być tak samo optymalne dla 34-letniej businesswoman, jak 6,9 µU/ml dla 75-latka na emeryturze.

Pierwotna i wtórna nadczynność tarczycy

Nadczynność tarczycy może wystąpić w postaci pierwotnej lub wtórneji.

Pierwotna nadczynność tarczycy związana jest z zaburzeniem funkcjonowania samego gruczołu, który produkuje zbyt dużo hormonów przy jednocześnie obniżonym poziomie TSH.

Wtórna nadczynność tarczycy spowodowana jest niewłaściwym wydzielaniem TSH, co prowadzi do zwiększonej produkcji FT3 i FT4.

W skrócie: pierwotna nadczynność oznacza zaburzenia samej tarczycy, a wtórna – problemy z przysadką mózgową, która odpowiedzialna jest za produkcję TSH.

Subkliniczna nadczynność tarczycy

Jak w przypadku niedoczynności tarczycy, także nadczynność ma swoją uśpioną, subkliniczną postać. Stwierdza się ją w przypadku niskiego stężenia TSH oraz prawidłowego FT3 i FT4. Doświadcza jej około 2% osóbi, choć odsetek może być większy na obszarach, w którym występują niedobory jodu, np. w codziennej diecie.

Farmakologiczna nadczynność tarczycy

Nadczynność tarczycy może być wywołana przez stosowanie niektórych leków. Polekowa nadczynność tarczycy będzie dawać inne objawy – w zależności od tego, jaki farmaceutyk był przyjmowany. Środkami, które najczęściej wywołują czasową nadczynność, sąi:

• amiodaron,
• środki kontrastowe zawierające jod,
• lit i jego pochodne,
• interferon-alfa,
• niektóre leki przeciwnowotworowe.

Nadczynność tarczycy a choroba Gravesa–Basedowa

Choroba Gravesa–Basedowa to choroba autoimmunologiczna, która jest jedną z najczęstszych przyczyn  wystąpienia nadczynności tarczycy. Układ odpornościowy i przeciwciała atakują tarczycę, co prowadzi do nadprodukcji hormonów.

Na chorobę Gravesa–Basedowa częściej zapadają kobiety niż mężczyźni. Badanie z 2011 roku pokazuje, że o tym, kto na nią zachoruje, ma wpływ przede wszystkim genetyka, choć nie bez znaczenia są też czynniki środowiskowe i.

Jakie są objawy nadczynności tarczycy?

Nadczynność tarczycy daje zarówno fizyczne, psychiczne, jak i neurologiczne objawyi. Najczęściej obejmują one m.in.i:

• Skóra: wilgotna, świecąca, zaczerwieniona i pogrubiona skóra (głównie na stopach i podudziach), pokrzywka;
• Włosy i paznokcie: kruche paznokcie, cienkie, łamliwe i wypadające włosy;
• Układ sercowo-naczyniowy: zwiększone ciśnienie, kołatanie serca; 
• Układ nerwowy: niepokój, drażliwość i nerwowość, huśtawki nastroju, problemy ze snem (bezsenność, trudności z zasypianiem); 
• Kości i mięśnie: drżenie kończyn, osłabienie mięśni, osteoporoza, bóle kończyn (zwłaszcza u dzieci).

Inne objawy charakterystyczne dla nadczynności tarczycy to: 

• powiększenie tarczycy i rosnące wole (dotyczy choroby Gravesa–Basedowa),
• zmiany w obrębie oczu – wytrzeszcz, retrakcja powiek, podwójne widzenie, obrzęk, zaczerwienienie powiek lub spojówek (dotyczy choroby Gravesa–Basedowa),
• zaburzenia w cyklu menstruacyjnym (rzadsze i skąpe miesiączki), 
• spadek (lub wzrost) libido,
• zaburzenia erekcji,
• nadmierna potliwość,
• zwiększony apetyt,
• nagła utrata wagi,
• znużenie i zmęczenie,
• biegunki i zaburzenia wypróżniania.

Nadczynność tarczycy a wygląd twarzy

Nadczynność tarczycy objawia się widocznymi zmianami w wyglądzie. Jeśli jest ona spowodowana chorobą Gravesa–Basedowa, występują one na twarzy i w okolicach oczu – spowolniony ruch powiek, retrakcja, niewyraźne, a nawet podwójne widzenie – to tylko kilka z nich.

Nadczynność tarczycy – objawy skórne

Przy nadczynności tarczycy skóra twarzy jest nadmiernie błyszcząca i sprawia wrażenie tłustej. Na szyi i reszcie ciała mogą pojawić się czerwonawe plamy, które łatwo pomylić z reakcją alergiczną. Skóra jest skłonna do podrażnień i drobnych infekcji, pojawiają się również problemy trądzikowe związane z kumulowaniem się drobnoustrojów.

Przy nadczynności tarczycy niektórzy mogą mieć przerzedzone i przetłuszczające się włosy. Z czasem może pojawić się również problem wypadania włosów, a kobietom zaczną doskwierać zakrzywione, łamliwe i pomarszczone paznokcie. 

Nadczynność tarczycy – objawy psychiczne i neurologiczne

Typowe objawy psychiczne w przypadku nadczynności to przede wszystkim:

• niepokój,
• impulsywność,
• chwiejność emocjonalna,
• problemy ze snem,
• problemy z pamięcią i koncentracją,
• okresy podwyższonego i obniżonego nastroju.

Objawy psychiczne mogą występować nawet u 40% chorych na nadczynność tarczycyi.

Szczególnie charakterystycznym symptomami są właśnie huśtawka nastrojów, bezsenność i utrata uwagi. Zdarzają się sytuacje, że jednego dnia osoba z nadczynnością nie wychodzi z łóżka, rozmyśla lub śpi, a następnego ma gonitwę myśli, jest mocno pobudzona i pełna energii.

Jakie są główne przyczyny nadczynności tarczycy?

Nie ma tylko jednego czynnika, który wywołuje nadczynność tarczycy. Do najpowszechniejszych należą przede wszystkimi:

• choroba Gravesa–Basedowa,
• guzki tarczycy (zarówno łagodne, jak i toksyczne czy złośliwe),
• zapalenie tarczycy (np. podostre zapalenie tarczycy lub poporodowe zapalenie tarczycy),
• zaburzenia funkcjonowania przysadki mózgowej lub podwzgórza,
• spożywanie zbyt dużej ilości jodu (zarówno w diecie, jak i lekach czy suplementach, które przyjmujesz).

Kto jest najbardziej zagrożony nadczynnością tarczycy?

Czynniki podwyższonego ryzyka zachorowania na nadczynność tarczycy to przede wszystkimi:

• płeć – kobiety chorują częściej niż mężczyźni,
• wiek – częściej chorują osoby po 60. roku życia,
• rodzinna historia chorób tarczycy,
• problemy zdrowotne, takie jak anemia wywołana niedoborem witaminy B12, cukrzyca (typ 1 i 2) czy pierwotna niedoczynność nadnerczy i choroba Addisona,
• stosowanie leków zawierających jod,
• przebyta ciąża w ciągu ostatnich 6 miesięcy,
• palenie tytoniui.

Jak zdiagnozować nadczynność tarczycy – badania

Jeśli chcesz potwierdzić lub wykluczyć nadczynność, udaj się na hormonalne badania tarczycy.

Sprawdź stężenie TSH we krwi, by ocenić czynność gruczołu, a także stężenie hormonów tarczycy FT3 i FT4.

To jednak nie wszystko.

Aby dobrać najlepszą terapię, konieczne ustal przyczyny nadczynności tarczycy. Pomocne w tym będą takie badania, jak:

• USG tarczycy,
• przeciwciała przeciwtarczycowe w surowicy, zwłaszcza anty-TSHR, których podwyższone stężenie sugeruje chorobę Gravesa–Basedowa,
• biopsja tarczycy – wykonywana w przypadku guzków,
• scyntygrafia tarczycy – stosuje się ją jako uzupełnienie badań morfologicznychi.

Jak leczyć nadczynność tarczycy?

Leczenie nadczynności tarczycy najczęściej przebiega na trzy sposoby. Są to: leki, leczenie radiacyjne i operacja chirurgiczna. Forma terapii uzależniona jest w głównej mierze od ustalonej przyczyny nadczynnościi.

Leczenie farmakologiczne

Leki przeciwtarczycowe, czyli tzw. tyreostatyki mają przede wszystkim zahamować produkcję hormonów tarczycy. Najczęściej wykorzystywanymi substancjami są tionamidy, a w szczególności tiamazol (metimazol) oraz propylotiouracyli. Pierwsze efekty widoczne są mniej więcej po 2–4 tygodniach stosowania.

Lekarz indywidualnie ustali dawkę dla Ciebie na podstawie oceny klinicznej i wyników badań tarczycy. Może się ona zmieniać w zależności od Twojej kondycji zdrowotnej, objawów i postępów w leczeniu.

Niestety, w wyniku działań tyreostatyków może wystąpić wiele skutków ubocznych, jak neutropenia (niedobór granulocytów, czyli neutrofilów, we krwi), świąd skóry, wysypka, ból stawów czy wypadanie włosów. Jeśli tylko zaobserwujesz jakiekolwiek działania niepożądane, od razu zgłoś je swojemu lekarzowi prowadzącemu.

Leczenie jodem promieniotwórczym

Terapia radioaktywnym jodem jest powszechna i skuteczna. Polega ona na doustnym podaniu odpowiedniej dawki jodu promieniotwórczego – zazwyczaj w postaci tabletki, kapsułki lub płynu. Jod stopniowo uwalnia się i skutecznie niszczy komórki odpowiedzialne za produkcję hormonów, nie uszkadzając przy tym innych tkanek.

W wyższych dawkach mogą wystąpić skutki ubocznei, jak ból szyi, wymioty, suchość w ustach czy zmiany w odczuwaniu smaków.

Takiego leczenia nie wolno stosować u kobiet w ciąży i karmiących piersią (ryzyko uszkodzenia tarczycy dziecka). Po zakończonej terapii należy wstrzymać się z planowaniem ciąży przez około sześć miesięcy.

Leczenie operacyjne

Interwencja chirurgiczna konieczna jest w przypadku podejrzenia i diagnozy raka tarczycy. Całkowicie lub częściowo usuwa się tarczycę również w przypadku, gdy wole niebezpiecznie uciska tchawicę, pacjent nie może przyjmować leków przeciwtarczycowych lub żaden farmaceutyk nie przynosi widocznej poprawy.

W przypadku wycięcia tarczycy wchodzi się w stan niedoczynności, dlatego konieczne będzie przyjmowanie leków z tyroksyną przez całe życie, a także stała opieka lekarska.

Jakie skutki może mieć nieleczona nadczynność tarczycy?

Jeżeli nie podejmiesz leczenia nadczynności tarczycy, ryzykujesz groźnymi powikłaniami. Do najpoważniejszych należą:

• przełom tarczycowy – groźne dla życia połączenie i nasilenie objawów nadczynnościi, zwłaszcza wysokiego ciśnienia, przyspieszonej akcji serca czy gorączki,
• migotanie przedsionków,
• arytmia,
• udar mózgu,
• groźniejszy w przebiegu rak tarczycyi,
• osteoporoza – suplementacja w trakcie i po leczeniu witaminy D oraz wapnia może wspomóc zdrowie Twoich kości,
• kłopoty z płodnością,
• problemy w czasie ciąży (ryzyko poronienia i przedwczesnego porodu),
• wytrzeszcz – w zależności od stopnia zaawansowania jego objawy obejmują m.in., światłoczułość, zwiększone ciśnienie i ból oczu, obrzęk powiek.

Jeśli dostrzegasz u siebie niepokojące objawy i podejrzewasz problemy z tarczycą, niezwłocznie udaj się do lekarza i zrób odpowiednie badania. Szybka i trafna diagnoza pozwolą zaplanować skuteczną terapię – im szybciej ją zaczniesz, tym lepiej.

Dieta a nadczynność tarczycy – co jeść, czego unikać?

W przypadku leczenia nadczynności tarczycy metabolizm jest hiperaktywny i niezwykle ciężko wyhamować go farmakologicznie. Osoby z nadczynnością mają zazwyczaj problem, żeby zwiększyć masę ciała lub zatrzymać chudnięcie.

Podstawowe założenia diety są podobne do tej w przypadku niedoczynności, jednak ze względu na często występujący „przyspieszony metabolizm” zaleca się, żeby spożywać odpowiednio większą ilość kalorii.

Warto do codziennego menu włączyć produkty z niską zawartością jodu, które dodatkowo pomogą obniżyć stężenie hormonów tarczycowych. Mogą być to m.in.:

• herbata lub kawa (bez mleka i napojów na bazie mleka lub soi),
• białka jaj,
• świeże owoce (w okresie zimowym mogą być mrożone lub liofilizowane),
• orzechy,
• masło orzechowe,
• chleb pełnoziarnisty,
• popcorn (bez soli jodowanej i masła),
• płatki owsiane,
• ziemniaki,
• miód,
• syrop klonowy.

Zatroszcz się również o obecność warzyw krzyżowych, czyli kapustowatych. Istnieją badania, które wykazują, że ich nadmierne spożycie może powodować niedoczynność tarczycy. W przypadku nadczynności mogą być dla Ciebie błogosławieństwemi. Powitaj na swoim stole brukselkę, kalafiora, jarmuż czy brokuła.

Zadbaj też o produkty bogate w:

• żelazo (niskie stężenie łączy się z nadczynnością tarczycyi) – fasola, zielone warzywa liściaste, soczewica, drób, czerwone mięso, orzechy;
• cynk (wspiera układ odpornościowy i pomaga wykorzystać jedzenie na energię) – wołowina, orzechy brazylijskie, nerkowce, kakao, grzyby, jagnięcina, pestki dyni, ciecierzyca;
• selen (pomaga zachować równowagę hormonów tarczycy i działa na nią protekcyjniei) – orzechy brazylijskie, nasiona chia, kuskus, drób, ziarna słonecznika, wołowina i jagnięcina, ryż.

W swojej diecie unikaj przede wszystkim produktów bogatych w jod. Najwięcej znajdziesz go w takich produktach, jak:

• ryby,
• owoce morza (np. krewetki, kraby czy homary),
• wodorosty,
• nabiał i mleko,
• ser,
• niektóre barwniki spożywcze,
• produkty z glutenem (u niektórych mogą wywoływać zapalenie tarczycyi),
• produkty na bazie soi (tofu, napoje sojowe, sos sojowy),
• produkty bogate w kofeinę (mogą nasilać objawy nadczynności tarczycy i prowadzić do zwiększenia niepokoju, drażliwości czy przyspieszenia akcji serca),
• sól jodowana.

Zalecana dzienna dawka dla dorosłych to 0,15 mg – dokładnie tyle znajduje się w połowie łyżeczki soli jodowaneji.

Nadczynność tarczycy a alkohol

Już jakiś czas temu potwierdzono, że odpowiednio dawkowany alkohol może mieć działanie protekcyjne w zapobieganiu niektórym chorobom układu krążenia czy schorzeniom autoimmunologicznym. Do tych ostatnich zalicza się choroba Gravesa–Basedowa.

Badanie przeprowadzone w Danii w latach 1997–2000, których wyniki opublikowano w 2013 rokui, sugeruje, że nawet niewielka ilość alkoholu może działać ochronnie i zmniejszać ryzyko wystąpienia jawnej nadczynności. To badanie pokazało jeszcze jedną istotną kwestię – choroba Gravesa–Basedowa jest bardziej uzależniona od czynników środowiskowych, niż do tej pory uważano.

Co więcej, inne badanie wykazało, że umiarkowane spożycie alkoholu zmniejsza ryzyko wystąpienia raka tarczycyi.

Pamiętaj, że alkohol to wciąż trzeci co do wielkości czynnik ryzyka chorób i zaburzeńi, który wpływa na oś podwzgórze–przysadka mózgowa–tarczyca. Jego nieumiejętne spożywanie może prowadzić do niebezpiecznych powikłań, dlatego nie zalecamy używania go jako środka w profilaktyce chorób tarczycy.

Suplementacja

Oprócz związków, o które warto zadbać w codziennej diecie, przydatne mogą okazać się jeszcze:

• L-karnityna – aminokwas, który naturalnie występuje w naszym organizmie, pozytywnie wpływa na objawy nadczynności i pomaga utrzymać prawidłową gęstość kości;
• Glukomannan – badania sugerują, że może pomóc obniżyć stężenie hormonów tarczycowych;
• Witamina B12 – osoby z nadczynnością często mają niedobory tej witaminy. Uzupełnienie może pomóc pozbyć się takich objawów, jak zawroty głowy, osłabienie mięśni czy zaburzenia smaku.

Nadczynność tarczycy u kobiet

Wszystkie zaburzenia i choroby tarczycy postrzegane są jako przypadłość typowo kobieca. Tylko na nadczynność tarczycy kobiety chorują 5–10 razy częściej niż mężczyźnii. W Polsce najczęściej zapadają na nie kobiety w wieku 20–40 lati.

Nadczynność tarczycy a miesiączka

Za wysoka liczba hormonów tarczycy powoduje wzrost stężenia SHBGi, czyli białka wiążącego hormony płciowe, które wstrzymuje owulację. Prowadzi to do stanu, w którym miesiączki są bardzo nieregularne, a jeśli już występują, to nie są zbyt obfite.

Dokładnie z tego samego powodu wiele kobiet ma problem z zajściem w ciążę.

Nadczynność tarczycy a ciąża

Nadczynność tarczycy może też pojawić się w czasie ciąży. Zazwyczaj przyszła mama dowiaduje się, że cierpi na chorobę Gravesa–Basedowa.

Jakie mogą być skutki dla dziecka?

Oprócz tego, że nadczynność może powodować kłopoty z poczęciem, ma ona wpływ na optymalny rozwój dziecka. Wiedząc o takiej diagnozie, dbaj o siebie jeszcze bardziej, ponieważ objawy mogą nasilić się w II i III trymestrze.

Nieleczona nadczynność tarczycy w trakcie ciąży może prowadzić doi:

• poronienia,
• przedwczesnego porodu,
• niskiej wagi urodzeniowej dziecka,
• stanu przedrzucawkowego,
• przełomu tarczycowego,
• zastoinowej niewydolności serca.

Rzadko zdarza się, że nadczynność tarczycy matki również wpływa na pracę tarczycy u dziecka.

Nadczynność tarczycy a karmienie piersią

Przez lata zdecydowanie odradzano karmienie piersią kobietom, które stosowały leki przeciwtarczycowe. Zarówno metimazol, jak i propylotiouracyl mogą być wykryte w mleku matkii, jednak nie w takich ilościach, które byłyby zagrożeniem dla czynności tarczycy dziecka.

Potwierdza to również badanie z Japoniii, które wykazało, że jedynie 10% dzieci karmionych przez kobiety w trakcie terapii jodem nieorganicznym wykazało lekką, subkliniczną niedoczynność tarczycy. Jednak stężenie TSH normalizowało z czasem lub po zaprzestaniu ekspozycji na jod.

Nadczynność tarczycy u dzieci

W przypadku noworodków nadczynność tarczycy może być przyczynąi:

• przyspieszonej pracy serca i jego niewydolności,
• problemów z przyrostem wagi,
• drażliwości.

Istnieją przypadki, że powiększona tarczyca może uciskać tchawicę i wywoływać trudności z oddychaniem.

U starszych dzieci i nastolatków objawy nadczynności tarczycy są podobne do tych, co u dorosłych.

Nadczynność tarczycy u mężczyzn

Ze znanych objawów mężczyznom najbardziej mogą doskwierać następujące symptomy:

• szybkie męczenie się,
• zwiększona potliwość,
• zmiany apetytu,
• problemy z koncentracją,
• szybsze i nieregularne bicie serca,
• osłabienie mięśni i kości.

Powiększona tarczyca może spowodować nieprzyjemny obrzęk w okolicach jabłka Adama.

Nie odkładaj badań – nadczynność można pokonać! Historia Natalii

Stan niedoczynności może przejść w nadczynność tarczycy, a Hashimoto zamieni się w Gravesa–Basedowa. Dokładnie tak było w przypadku Natalii Grajcar, założycielki Natu.Care.

„Myślałam, że po 11 latach wspólnego życia z Hashimoto i niedoczynnością tarczycy już nic mnie nie zaskoczy. A jednak. Zaczęłam obserwować objawy odwrotne niż w przypadku niedoczynności. Stałam się drażliwa, rozkojarzona i płaczliwa. Pojawiły się bezsenność i stałe uczucie gorąca, a wejście na drugie piętro kamienicy nie mogło się obyć bez przystanków i zadyszki. Kardiolog stwierdził tachykardię, a ja pierwszy raz usłyszałam o chorobie Gravesa–Basedowa” – wspomina Natalia.

Kluczowa znaczenie ma zawsze szybka i skuteczna diagnoza, choć przebieg choroby może być indywidualny.

„W moim przypadku objawy nadczynności postępowały w szaleńczym tempie. Rozpoczęłam leczenie farmakologiczne, wprowadziłam zdrową dietę i suplementację. Zaczęłam też medytować i praktykować jogę, by dodatkowo się wyciszyć i uspokoić. Unikałam alkoholu i kawy. Niestety, leczenie nie przynosiło pożądanych efektów przez kilka miesięcy. Byłam pod ścianą, gdy stanęłam przed wyborem – albo terapia jodem radioaktywnym, albo operacja całkowitego wycięcia tarczycy”.

„Jedną z najważniejszych i najtrudniejszych rzeczy, jakie zrobiłam, było pozbycie się wszystkich stresogennych czynników w moim życiu – praca, toksyczne relacje. Wiem, że nie każdy może sobie na to od razu pozwolić – trzeba tu jednak radykalnych kroków. Dziś mogę powiedzieć, że jestem w remisji, odzyskałam spokój i codzienny komfort. Znów mogę cieszyć się życiem”.

Historia Natalii pokazuje, jak ważne są regularne badania profilaktyczne! Więcej o nich dowiesz się z naszych artykułów:

• Badania na tarczycę – objawy, przygotowanie, normy
• Badania krwi: jak się przygotować, kiedy i gdzie wykonać, jak interpretować wyniki?
• Jak dbać o zdrowie

Podsumowanie